Ahiret hayatının çarpıcı sahnelerinden bir tanesi…
Ebedi bir mutluluğun habercisi…
En büyük kurtuluşun müjdesi…
Allah’ın rızası doğrultusunda yaşanmış bir ömrün ilahi karşılığı…
“İşte o vakit, kitabı sağından verilen kimse der ki: ‘Gelin, kitabımı okuyun! Çünkü ben, hesabımla karşılaşacağımı biliyordum.’ Artık o, hoşnut bir hayat içindedir. Yüksek bir cennettedir. Onun meyveleri sarkar. *‘Geçmiş günlerde yaptıklarınıza karşılık afiyetle yiyin, için.’”(Hâkka, 19-24)
Amel defteri; insanın dünyada yaptığı her şeyin kaydedildiği ve ahirette kendisine sunulacak olan ilahi dosyadır. Bu defter, doğru-yanlış, iyi-kötü her davranışı içerecektir. Nitekim Kehf suresinde şöyle buyrulur:
“Artık kitap (amel defteri) ortaya konmuştur. Suçlular, onda yazılı olanlardan korkuya kapılmış olarak, ‘Vay halimize! Bu nasıl kitapmış! Küçük-büyük hiçbir şeyi bırakmadan hepsini sayıp dökmüş’ derler. Yaptıklarını karşılarında bulmuşlardır. Rabbin hiç kimseye haksızlık etmez.”(Kehf, 49)
Amel defteri, cennetliklere sağdan; cehennemliklere soldan ve arkadan verilir (İnşikâk, 7-8). Sağdan verilen defter bir müjde iken; soldan verilen, azabın habercisidir. “Sağ” kavramı, Arap kültüründe ve Kur’an’da hayrı temsil eder. Sağdan defteri almak; dürüst, erdemli, Allah’ın rızasına uygun bir hayatın ödülüdür. Bu kişiye hesap kolay olur (İnşikâk, 7), derinlemesine sorguya çekilmez (Buhârî, “Tefsir” 84).
Ve o kişi büyük bir sevinçle şöyle der: “Alın, kitabımı okuyun!”
Bu, sevinçli bir ilan, bir zafer nidâsıdır. Karnesinde hep “pekiyi” olan bir çocuğun, karne günü gururla koştuğu gibidir. O karne, alın teriyle yazılmış bir ömrün onur madalyasıdır.
Ama her karne sevinç getirmez…
Bir de amel defterinin soldan verildiği an vardır. O kişi, kitabına göz gezdirince yıkılır:
“Keşke kitabım bana verilmeseydi. Hesabımı bilmeseydim. Keşke ölümle her şey bitseydi. Malım ve saltanatım bana bir fayda vermedi…”(Hâkka, 25-29)
Sanki bir mahkemede suç dosyası önüne konur; kapağı açılmadan yüzü solar. Çünkü içindekileri bilir.
Sanki bir öğrenci sınav sonucunu görür ve “Keşke hiç öğrenmeseydim!” der. Ama bu sınav, bir ömür sürmüştür ve artık geri dönüş yoktur. Mal da makam da işe yaramamıştır.
İki karne, iki farklı kader…
Aydınlık yüzlerle gösterilen kitaplar,
Ve utançla gizlenmek istenen sayfalar…
Cennetle mükâfatlandırılanlar,
Azapla cezalandırılanlar…
Unutmayalım ki; her insan, kendi kitabını yaşarken yazar.
Ve Allah, kullarına asla haksızlık etmez. Herkes, neyi hak ettiyse onunla karşılaşacaktır.
Allah’ın razı olduğu ve amel defterini sağdan alanlardan olma duasıyla…
Amin hocam, Allah razı olsun, kaleminize sağlık…🤲🌹