Gönülden gönüle muhabbetle kurulan köprünün nikahla taçlandığı kurumdur aile. İyi günde kötü günde, hastalıkta sağlıkta eş olmaya verilen sözdür.
Birlikte yaşlanmaya adanmışlıktır.
Allah’ın emrini, peygamberin kavlini niyetimize alıp çıkmamış mıydık yola. Bize ne oldu da böyle aramızdaki bağı bu kadar kutsamışken, vazgeçmek bu kadar kolay hale geldi.
Modernizmin etkisiyle toplumun bütün birimleri savrulurken aile de bundan nasibini almaktadır.
Vahye dayalı değerlerimiz ötekileştirilmekte, özellikle aileyi ayakta tutan şükür, sabır, kanaat, sadakat gibi değerlerimiz anlamını yitirmektedir.
Dizi ve filmlerde yabancı kültür unsurlarından beslenerek sürekli servis edilen afili, şaşaalı, romantik, lüks yaşamlar hayatın tek gerçeği gibi aksettirilmekte, bizim aile yapımızla örtüşmeyen sahneler normalleştirilmekte, mutluluk güzel olmaya, yakışıklı olmaya, zengin olmaya indirgenmektedir. Sevgi ve aşk gibi ruha hitap eden duygular yerini bedeni hazlara bırakmakta ve aile kurumumuz bu akımlardan büyük zarar görmektedir.
Kanaati, sofralarımızdan, ev dekorasyonlarımızdan, giyim kuşamımızdan, eğlence ve tatil anlayışımızdan çıkarınca yol arkadaşlarımızı beğenmez olduk. “Seninle her şeye varım ben”, “Sen yanımda ol yeter” gibi masum şarkılarla büyüyen nesiller bile “Biz” olmak için çıktıkları yolu tamamlayamamaktadır.
Oysa Rabbimiz “Nefsani arzulara, kadınlara, oğullara, yığın yığın biriktirilmiş altın ve gümüşe, soylu atlara, sağmal hayvanlara ve ekinlere düşkünlük insanlara çekici kılınmıştır. İşte bunlar dünya hayatının geçici menfaatleridir. Halbuki varılacak güzel yer, Allah’ın katındadır.” Buyurmaktadır. (Al-i İmran Suresi, 14. Ayet-i Kerime)
Çarşılarda, pazarlarda, alışveriş merkezlerinde ve dijital mecralarda tek hakikat olarak telkin edilen geçici dünyalık metaalar uğruna asıl yurdumuzu unutunca ailemizi de unuttuk.
Seküler dünya tarafından empoze edilen, özgürleşme adı altında yüceltilen bireyselleşme de aile ilişkilerimize zarar vermekte, çeşitli kararlar alınırken kişisel tercih ve menfaatler ön plana çıkmakta ve ailemizde çatışmalar yaşanmaktadır.
Rabbimiz eşleri birbirine örtü olarak yaratmıştır. “Onlar sizin için bir elbise, sizde onlar için bir elbisesiniz.” (Bakara Suresi, 187.Ayet-i Kerime) buyurmaktadır. Yani eşler birbirinin tamamlayıcısıdır, destekçisidir. Nasıl ki; elbise insanı sıcaktan, soğuktan koruyorsa, eşlerde birbirini yanlışlardan, haramlardan, zararlı ortamlardan, yalnızlıktan, güvensizlikten korur. Elbisenin insanı örttüğü gibi eşlerde birbirlerinin ayıbını, kusurunu, eksikliğini örter.
Aile olmak kolaydır da aile kalmak emek ister sabır ister özveri ister her şeyden önce verilen söze vefa ister.
Peygamberimizin (S.A.V) örnek aile hayatından ilham alıp, aile kalabilenlere selam olsun.
