Beşerin derdine derman olur ancak Kur’ân.
O’na sarılmazsa eğer, insan canavardan da beter olur.
Allah’a dayan, çalışmaya sarıl, hikmete ram ol.
Yol varsa budur, bilmiyorum başka çıkar yol.
Merhum Mehmet Âkif ne güzel ifade etmiş: Kur’ân’ı rehber edinmemiz gerektiğini, bu dünya hayatında dertlerimizin dermanını O’nun rehberliğiyle bulabileceğimizi.
Rabbimizden bize gönderilmiş bir mektup, bir hayat programımız var: Okunsun, anlaşılsın, uygulansın ve yaşansın diye. İsra Suresi’nde Rabbimiz bunu açıkça bildirir:
“Gerçekten bu Kur’an, insanları en doğru yola götürür. Salih ameller işleyen mü’minlere büyük bir mükâfat olduğunu müjdeler. Ahirete iman etmeyenler için ise elem verici bir azap vardır.” (İsrâ, 9-10)
Kur’ân, son peygamber Hz. Muhammed’e (s.a.v.) melek Cebrail aracılığıyla vahiy yoluyla indirilmiş ve tevatürle günümüze kadar ulaşmış ilahi bir kitaptır. Kur’ân-ı Kerim’in birçok ismi vardır: Şifâ (maddî ve manevî hastalıklara şifa), Nûr (kalpleri ve yolu aydınlatan ışık), Hüdâ (amaca ulaştıran yol), Furkan (hakkı batıldan, hayrı şerden ayıran) ve en yaygın olanı Kur’ân’dır; bu da “okumak” anlamına gelir.
Peki hiç düşündük mü; hayatımızın içinde bu isimlerin ne kadarını yaşıyoruz? Kalbimiz sıkıştığında Kur’ân’dan bir ayetle ferahlıyor muyuz? Yolumuzu kaybettiğimizde onun ışığıyla yön bulabiliyor muyuz?
Kur’ân’ın dokunduğu yer hayat bulur, şifa bulur. Yol aydınlanır, omuzlardaki yük hafifler, yaşam anlam kazanır, gönüller huzur bulur. Bugün işten yorgun argın döndüğümüzde, bir odada Kur’ân okunuyorsa oranın havasının bile değiştiğini fark etmez miyiz? Kur’ân’ın rehberliği, insanlara yol gösteren bir kılavuz ve ışık kaynağıdır.
Peygamber Efendimizin şu sözlerine kulak verelim:
“Kalbinde Kur’ân’dan bir miktar bulunmayan kimse, harap olmuş ev gibidir.” (Tirmizî, Fazâilü’l-Kur’ân, 18)
Bakımı yapılmayan, imar edilmeyen ev nasıl harap olur, değerini yitirir ve rağbet görmezse; kalbi Kur’ân’la şekillenmeyen, ezberinde Kur’ân’dan bir bölüm bulunmayan kimse de harap olmuş eve benzer. Kur’ân’ı kalple tanıştırmak, ondan bir miktar ezberlemek insanı bu haraplıktan kurtaracaktır.
Efendimiz başka bir hadisinde şöyle buyurur:
“Bir ev, içinde Kur’ân okunması sebebiyle oturanlarına genişlik ve ferahlık verir. Orada melekler hazır bulunur, şeytanlar kaçar, evin hayır ve bereketi artar. İçinde Kur’ân okunmayan ev ise oturanlarına dar gelir; oradan melekler gider, şeytanlar hazır bulunur ve evin bereketi azalır.” (Dârimî, Sünen, 27429-430, Fezâilü’l-Kur’ân, 1)
Şimdi kendimize soralım: Evlerimizde Kur’ân sesi mi daha çok duyuluyor, yoksa şarkıların, tartışma programlarının, dizilerin sesi mi? Televizyon sesinin hiç susmadığı bir evle, Kur’ân tilavetinin duyulduğu bir evin havası aynı olabilir mi? Biri gürültüyle yorarken, diğeri huzurla besler. Kur’ân’a rağbet azaldıkça evlerde ve kalplerde huzur da azalır. Etrafımızdaki melekler eksilir.
Gelin Kur’ân’ın hayır ve bereketinden mahrum kalmayalım. Kur’ân’la tanışalım, evlerimizi onunla şenlendirelim. Bilmiyorsak bir an önce öğrenelim. Kur’ân kurslarımız, Kur’ân gönüllülerini bekliyor. Rabbimizin öğüdüne kulak verelim; Kur’ân’ın nuruyla aydınlanıp Rabbimize layık kullar olalım. Onun şefaatine talip olalım.
Tâhâ Suresi 125. ayetin uyarısına muhatap olmayalım:
“Kim benim kitabıma sırtını döner ve beni anmaktan uzak durursa, şüphesiz dünyada onun için sıkıntılı ve dar bir geçim vardır; kıyamet günü de onu kör olarak diriltip huzurumuza getireceğiz.” (Tâhâ, 125)
Düşünelim; kalbimiz sıkıştığında çözümü nerede arıyoruz? Dünya telaşında kaybolduğumuzda elimizi hangi kitaba uzatıyoruz? Kur’ân mı, yoksa başka şeyler mi?
Kur’ân ile buluşmak, tanışmak ve şefaatiyle yükselmek duasıyla…
