NE YAPARSAN KENDİNE

İnsan fiziksel, bilişsel, psikolojik yapısı ve diğer canlılardan farklı özellikleriyle yaratılmışların en mükemmeli vasfını taşısa da mahiyeti itibariyle ihtiyaçları olan bir varlıktır. Çoğu zaman bu ihtiyaçların karşılanmasında da birinin yardımına muhtaçtır. Dinimiz, sağlıklı ve huzurlu bir toplum için bireylerin dayanışma içinde olması gerektiğini telkin eder. Konu ile ilgili duyarsızlığın ahiretteki kayıplarının anlaşılmasını sağlayan dikkat çekici bir hadis ise şöyledir:

“ Allah Teâlâ kıyâmet gününde şöyle buyurur:

-“Ey Âdemoğlu! Hastalandım, beni ziyaret etmedin” Âdemoğlu:

– Sen âlemlerin Rabbi iken ben seni nasıl ziyaret edebilirdim? der. Allah Teâlâ:

– “Falan kulum hastalandı, ziyaretine gitmedin. Onu ziyaret etseydin, beni onun yanında bulurdun. Bunu bilmiyor musun?”

– “Ey Âdemoğlu! Beni doyurmanı istedim, doyurmadın” buyurur. Âdemoğlu:

– Sen âlemlerin Rabbi iken ben seni nasıl doyurabilirdim? der. Allah Teâlâ:

– “Falan kulum senden yiyecek istedi, vermedin. Eğer ona yiyecek verseydin, verdiğini benim katımda mutlaka bulacağını bilmez misin?”

–  “Ey Âdemoğlu! Senden su istedim, vermedin” buyurur. Âdemoğlu:

– Ey Rabbim! Sen âlemlerin Rabbi iken ben sana nasıl su verebilirdim? der. Allah Teâlâ:

– “Falan kulum senden su istedi, vermedin. Eğer ona istediğini verseydin, verdiğinin sevâbını katımda bulurdun. Bunu bilmez misin?” buyurur.” (Müslim, Birr 43)

Hadis-i Şerifte insanın açlık ve susuzluk gibi iki biyolojik, hastalık zamanlarının verdiği sıkıntıdan dolayı bir de psikolojik ihtiyacına değinilmiştir. Böyle ihtiyaç içinde bulunan kimselere yardım etmek Rabbimizin çeşitli lütuf ve ihsanlarına mazhar olabilmek için bir fırsat iken, umursamaz tavırlar sergileyen ve sadece kendini düşünen benciller için ise telafisi mümkün olmayan büyük bir zarardır.

Bir başkasına yapılıyor zannedilse de aslında yapılan her iyilik kişinin kendisi içindir. Bu dünyada yapılan bir iyiliğin insana verdiği manevi huzur, yüce Allah’ın yakınlığı ve hoşnutluğu ile ahiretteki kazanımlar düşünüldüğünde iyiliğin çoğunu kendimize yaptığımızı anlayabiliriz.

İyilik üzere yaşayan, hayırda öncü olan, hayırla anılan kullardan olmak duasıyla…